Dreigende taal uit Brussel
Terwijl elders openlijk wordt gespeculeerd over het opbreken van de eurozone gaan de apparatsjiks in Brussel vol op het federalistische orgel.
De baas van de Europese Commissie Barroso, en de voorzitter van de Europese Raad van staats- en regeringsleiders Van Rompuy, doen weer eens van zich spreken. En hoewel beide heren in hun publieke optredens soms anders doen voorkomen, gaat het hier bepaald niet om een komisch duo.
Barroso kondigde gisteren in het Europees Parlement aan, volgende week met verstrekkende plannen te komen:
We are now facing a truly systemic crisis. It has made it clear that we must progress with greater integration of economic governance, especially within the euro area. [...] I believe that Euro stability bonds will be seen as natural when we achieve our goal of reinforced governance and of course discipline and convergence.
Meer Europa dus. En eurobonds, dat wil zeggen gezamenlijke staatsleningen voor de landen in de eurozone. Dat betekent dat de rente op overheidsschuld in probleemlanden als Griekenland en Italië omlaag gaat en in de meer solide landen, zoals Duitsland en Nederland, omhoog. Een permanente renstesubsidie van Noord naar Zuid. Het moge duidelijk zijn dat die eurobonds de toch al geringe neiging bij de probleemlanden om de overheidsfinanciën op orde te krijgen niet bepaald zullen versterken. Geen vrolijk nieuws voor de meer solide landen, die immers voor die eurobonds garant moeten staan.
Frankrijk voelt wel wat voor eurobonds omdat de kredietwaardigheid van dit land steeds meer onder druk komt te staan zodat het in de toekomst van die eurobonds zou kunnen profiteren. Duitsland is over de kwestie verdeeld. Hoewel eurobonds nadelig zijn voor de overheidsfinanciën spreekt het idee de vele eurofielen daar wel aan. De bondsregering houdt de boot nog steeds af. In augustus verklaarde bondskanselier Merkel niets te zien in eurobonds - dit met instemming van Van Rompuy (hoezo draaikont?). Maar ook binnen de coalitiepartijen CDU en FDP zijn voorstanders te vinden. En de socialistische SPD, die in de startblokken staat om het roer van Merkel over te nemen, geldt als verklaarde voorstander.
We mogen ervan uitgaan dat de beide apparatsjiks de aangekondigde plannen hebben afgestemd met Parijs en Berlijn. Dit betekent dat wij hier in Nederland onze borst nat kunnen maken en 'om de euro te redden' weer een flinke financiële tegenvaller mogen inboeken.
Wie mocht denken dat het allemaal wel mee zal vallen wordt door Van Rompuy uit de droom geholpen:
The crisis in the euro area does require us to do more. We need to acknowledge that this means a sharing of sovereignty for all members of the euro zone, and not only a loss for the countries in difficulty
Dit is een niet mis te verstane boodschap aan de Noordelijke landen in de eurozone: wij gaan de lasten van de Zuid-Europese schuldencrisis over de eurozone verdelen en denk maar niet dat jullie de dans kunnen ontspringen.
Dit wordt weer dokken, mensen.
