Arabische Lente lijkt voor niets geweest
Populariteit van sharia zorgwekkend.
De zo bejubelde Arabische
Lente lijkt meer en meer een gure Arabische Winter te worden. Verkeerden
linkse utopisten aan het begin ervan nog in een jubelstemming, ook zij
zullen zich nu toch achter de oren krabben.
Neem bijvoorbeeld de beelden van de beestachtige behandeling van Khaddafi kort voor zijn dood. Terecht schreef Joost gister
dat de uit die beelden naar voren komende wraakcultuur nimmer een
fundament voor een democratische rechtsstaat kan zijn. En laten we wel
wezen, dat is toch wat we eigenlijk met ze allen het liefst willen, dat
ze ook buiten het Westen de democratische rechtsstaat omarmen.
Dat
dat dus allemaal wat minder vanzelfsprekend is, wordt ook duidelijk in
Tunesïe en Egypte. In beide landen lijkt na de verkiezingen de invloed
van de sharia namelijk aanzienlijk. Zo won in Tunesië de zogenaamd
'gematigde' islamitische partij Ennahda de verkiezingen en stevent in
Egypte de Moslimbroederschap af op een meerderheid. Ook in Libië werd
door de Overgangsraad al aangegeven dat de sharia daar zal worden
ingevoerd.
Sommigen zullen daarover hun schouders ophalen. De
Leidse hoogleraar Maurits Berger stelde bijvoorbeeld eens dat de sharia
en het Nederlands recht voor meer dan 95% aan elkaar gelijk zijn. Wat
daar ook van waar moge zijn, is het dan natuurlijk vooral belangrijk om
te weten waarin die vijf procent verschil 'm dan zit (het DNA van de
mens komt immers ook voor 98,7 % overeen met dat van de chimpansee). De
website Hoeiboei heeft daarvan een alleraardigst overzicht gemaakt, dat allerminst tot vrolijkheid doet stemmen.
Ook op de website van de NOS wordt een behoorlijk positief beeld van de sharia geschetst.
Veel landen zouden zware lijfstraffen niet meer gebruiken, mildere
straffen zouden volstaan (wat een opluchting...). Over het feit dat
vrouwen in delen van Indonesië onder invloed van de sharia niet meer in
strakke broek en/of met onbedekt haar over straat mogen, wordt ook nogal
luchtig gedaan. Het meest stuitende is echter de link die de NOS legt tussen democratie en sharia:
Toch
lijkt een ding zeker: shariawetgeving en democratie zijn geen
onverenigbare begrippen, zoals sommige westerse critici zeggen. Juist in
landen als Tunesië, Egypte en Libië, waar de bevolking decennialang
heeft geleden onder corruptie en wanbestuur, komen via de stembus de
islamitische partijen aan de macht. De bevolking kiest voor hen in de
hoop dat ze het beter gaan doen dan Ben Ali, Mubarak en Kadhafi. En daar
hoort de sharia-wetgeving bij, om politici en burgers op het rechte pad
te houden.
Dat de gemiddelde NOS-webredacteur geen politiek theoretische master op zijn of haar naam heeft staan, soit.
Maar het lijkt mij toch niet zo heel lastig te begrijpen dat het feit
dat de meerderheid ergens voor kiest, niets zegt over de verenigbaarheid
daarvan met de idee van democratie?! Het principiële onderscheid dat de
sharia aanbrengt tussen bijvoorbeeld mannen en vrouwen, moslims en
niet-moslims et cetera staat per slot van rekening haaks op de
democratische idee van gelijkheid voor de wet.
De in het begin
zo toegejuichte Arabische Lente lijkt al met al steeds meer op een
overwinning voor de sharia uit te lopen. Natuurlijk zal de tijd moeten
uitwijzen hoeveel invloed de sharia echt zal krijgen maar vooralsnog
zijn alle ontwikkelingen reden tot somberheid. De Arabische wereld lijkt
dan ook van de ene puinzooi in de andere te zijn beland.
foto: photobucket
