Gangstacultus heeft wel degelijk schadelijke uitwerking op jeugd.
In navolging van vele anderen liet de Britse historicus David Starkey onlangs zijn licht schijnen op de recente Engelse rellen. In het BBC-programma Newsnight zegt Starkey dat één van de belangrijkste oorzaken van de rellen moet worden gezocht in wat hij 'black culture' noemt.
Zijn analyse werd en wordt hem door politiek correct Engeland (een behoorlijk gedeelte van het land) en ons
eigenste Joop echter
niet in dank afgenomen. Starkeys uitspraken zouden racistisch zijn, een aanzienlijk gedeelte van de vandalen was immers blank.
Op het eerste gezicht klinkt die kritiek wellicht plausibel, maar wie even de tijd neemt om echt te luisteren naar hetgeen de historicus te vertellen had, ontdekt dat dat toch iets heel anders is dan zijn critici ervan maken. Starkey:
A substantial section of the chavs (...) have become black. The whites have become black. A particular sort of violent, destructive, nihilistic gangster culture has become THE fashion. And black and white, boy and girl, operate in this language together. This language which is wholly false, which is a Jamaican patois, that has been intruded in England. And this is why so many of us have a sense of literally a foreign country.
De fout die Starkey hier maakt is te spreken van 'black culture'. Daarmee maakt hij zich onnodig kwetsbaar voor het verwijt een racist te zijn. Dat is hij namelijk niet. Zo blijkt ook wel als hij even later zegt dat 'the enormous important thing [is]: it's not skincolour, it's cultural.'
Het gaat hem dus om een bepaalde cultuur, die hij beter als 'gangsta culture' of iets dergelijks had kunnen betitelen in plaats van 'black culture'. Iedereen voelt namelijk wel aan dat - en kan dat ook uit de woorden van Starkey opmaken - het hem gaat om een door hiphop-artiesten als 50 Cent, Mobb Deep, Too $hort, Souljah Boy et cetera verheerlijkte cultuur waarin vrouwen als gebruiksvoorwerpen worden voorgesteld, misdaad (zogenaamd 'hosselen') de manier is om aan geld te komen en degene met de meest blinkende juwelen om zijn nek bovenaan de pikorde staat, de zogenaamde 'gangsta culture'.
Natuurlijk bestaan er binnen de hiphopmuziek ook subgenres waarin een meer positieve boodschap wordt uitgedragen, maar het meest populair is toch wel de gangstarap. De vele tot op de enkels afgezakte broeken in het straatbeeld zijn slechts enkele van de stille getuigen van de ongekende aantrekkingskracht die dit genre op jongens (en meisjes) in hun pubertijd heeft.
In 2008 schreef Myron Magnet - de intellectuele inspiratiebron van Theodore Dalrymple - reeds een artikel getiteld 'I
n the Heart of Freedom, in Chains: Elite hypocrisy, gangsta culture, and failure in black America', waarin hij de nu door Starkey geuite kritiek treffend verwoordde. Het uitgebreide kerncitaat:
Well, we all see the world through the spectacles of our culture and subgroup; we depend on belief and prejudice to understand our experience; we slip into the manners and rituals of our culture as a way of knowing who we are and how we should behave. Imagine yourself one of the vulnerable kids that rap sings about, born in a project to an uneducated, teen single mother, possibly put into foster care, surrounded by gangs and gangstas, attending an unruly school that teachesif it teaches anythingthat you are a victimized minority in an unjust country that doesnt want you to rise, and that you should nevertheless have high self-esteem because you are fine just as you are. No one gives you a book that opens up the world of possibility beyond your cramped existence. Meanwhile, through the headphones that you always wear pulses the beat of rap, driving out thought and underscoring the message of anger, hatred of the oppressor policeman, and resentful entitlement that the lyrics convey. You go home and watch rap videos on BET. You dress like a gangsta, talk like a gangsta, behave like a gangsta. (...)
The gangsta style, only 15 or so years old, is the malign outward expression of a malign worldview. And it doesnt just get gangsta kids hassled by the police. It can make them unemployable. When I see a kid with his hat on backwards or sideways, and who gives me the attitude, I dont go on with the rest of the interview, says one big New York grocer of his methods for hiring his mostly minority workforce. The only skill his operation requires of employees, aside from bagging groceries, is showing up and being civil to customers, not giving them attitude.'
Het is dan ook triest dat de Engelse politiek correcte horde de discussie hierover in de kiem wil smoren door Starkey op de betiteling van deze cultuur te willen pakken. Het geeft maar weer eens aan dat het Engelse multiculti-debat zich nog in een pre-Fortuyn stadium bevindt; de vraag is echter hoe lang nog.
