De Jagers plan is zo gek nog niet

En toch ben ik het met De Jager oneens.

Ik geloof niet dat de financiële markten (wie of wat dat ook mogen zijn) vervelende kinderen zijn, die je bij gebrek aan autoriteit moet afkopen met snoepjes in de vorm van honderden miljarden. Het noodfonds als tranquilizer voor de markten is een idee uit de koker van slechte opvoeders.

Desalniettemin heeft De Jager een punt. Ik ben in toenemende mate sceptisch geworden over het met alle geweld laten klappen van de euro. Ik vind de euro in de huidige vorm nog altijd onzalig, maar de euro kapotmaken is duur. Misschien niet eens zozeer economisch (vergeleken met het pappen en nat houden van De Jager), maar wel politiek en misschien zelfs humanitair. Belezen eurosceptici wijzen er voortdurend op dat Europa zich niet laat verenigen, steevast gevolgd door een rijtje dat begint bij een Karel. Dit zou impliceren dat alle pogingen om tot een verenigd Europa te komen, niet meer dan ijdele hybris zijn.

Wat de sceptici vergeten, zijn de talloze bloedige oorlogen die op ons continent hebben gewoed. In een tijd waarin (proberen te) leren van de geschiedenis gelijkgeschakeld wordt met demoniseren - je mag Weimar en Wilders niet in een zin noemen - is historische kennis nog altijd zeer relevant. De vereniging van Europa is geen eindpunt in onze geschiedenis en het is de vraag hoe lang zij standhoudt, maar we moeten constateren dat er sinds de Tweede Wereldoorlog geen oorlogen hebben gewoed tussen de lidstaten van de EU en diens voorlopers.

De Jager speelt door pappen en nathouden een verantwoordelijker spel dan het simpele geroep dat 'we' uit de euro moeten stappen. Niet alleen is gehoor geven aan die kreet onszelf tekortdoen door Mediterraan falen, het is bovendien de geschiedenis van Europa niet kennen en de ogen sluiten voor oorlog.