Wilders voorkomt geweld

De bijdrage van Geert Wilders aan het politieke debat is van grote waarde en voorkomt juist geweld.  Radicalisering ontstaat niet als mensen hun ongezouten mening mogen geven, maar als verontruste burgers de mond wordt gesnoerd door politieke correctheid. Zonder gehoord te worden door politieke partijen en zonder een pluriforme pers als uitlaatklep kunnen frustraties hoog oplopen.

In Noorwegen was nauwelijks sprake van een debat over de multiculturele samenleving en de islam, hetzij door politieke correctheid, dan wel door het feit dat in het welvarende Noorwegen sociale problemen worden afgekocht. De moordenaar Breivik had geen andere uitlaatklep dan zijn fantasiewereld die dagelijks werd gevoed met computergames en internet, dat hij afspeurde op zoek naar bevestiging van zijn waandenkbeelden.

Het is merkwaardig dat niemand zich afvraagt hoe het komt dat het zo rustig is gebleven in de westerse wereld na de aanslagen in New York, Londen, Madrid, of na de moord op Theo van Gogh. Hoe komt het dat burgers niet het recht in eigen hand hebben genomen en wraak hebben gezocht? Ik denk dat adequaat optreden van de overheid en het geven van een stem aan de verontruste burgers door bijvoorbeeld Pim Fortuyn in Nederland heeft voorkomen dat eigenrichting optrad. Men kreeg daardoor vertrouwen dat het probleem zou worden aangepakt. Breivik had dat vertrouwen duidelijk niet en plande direct na 9/11 zijn eigen tegenoffensief. Al in april 2002 richtte hij zijn kruisridderfantasie op. Het is dus zonneklaar dat Geert Wilders op geen enkele manier tot zijn inspirators kan worden gerekend. Pim Fortuyn leefde nog en was nog volslagen onbekend in het buitenland. Wilders en Hirsi Ali werden vanaf 2005 in het buitenland bekend vanwege hun islamstandpunt. Dat heeft niets te maken met de haat die Breivik koesterde tegen de Noorse socialisten.

Het Amerikaanse volk was na 9/11 eensgezind in zijn verontwaardiging. Het militair optreden van de Verenigde Staten in Afghanistan en Irak diende mede om de volkswoede te kanaliseren, een aspect waaraan Europa soeverein is voorbijgegaan. De eigendunk van de Europese politieke elite is zo groot dat men al is vergeten dat Europa zelf is gevormd door volksopstanden. In ons land, maar ook daarbuiten, wordt door opinieleiders beweerd dat de burgers bang zouden zijn voor de islam en boos op de overheid. Het omgekeerde is waar: de burger is boos op de islam en bang voor zijn overheid, die niet durft of kan optreden tegen onveiligheid. Het gevaar van eigenrichting ligt dan om de hoek. Daarom is het kabinet Rutte, dat een daadkrachtig beeld wil uitstralen, een zegen voor de maatschappelijke rust in ons land.

Het manifest van Breivik is een samenraapsel van onvoldragen gedachten en leunt sterk op internet en Wikipedia. Er staan dus waarheden en verzinsels in, maar het echte probleem wordt zoals altijd gevormd door halve waarheden, want die zijn lastiger te ontzenuwen dan leugens. Opvallend is dat het eerste hoofdstuk is gewijd aan het marxisme en de methode van de politieke correctheid om opponenten de mond te snoeren. Breivik – met dank aan Wikipedia – gaat daarin uitvoerig in op de rol van de Frankfurter Schule en denkers als Herbert Marcuse, die met hun denkbeelden inderdaad veel onheil hebben aangericht. Voor mij als buitenstaander wekt het de indruk dat Noorwegen is blijven steken in de linkse retoriek van de vorige eeuw. Het zou mij daarom niet verbazen als tijdens het proces zou blijken dat de ontsporing van Breivik vooral heeft te maken met Noorse en persoonlijke omstandigheden.