Schalken neemt ontslag als raadsheer

Raadsheer Tom Schalken bijt vandaag in een interview met - uiteraard - het NRC Handelsblad stevig van zich af. Afgelopen donderdag heeft Schalken bij de koningin zijn ontslag ingediend, zodat hij - naar zijn idee - nu vrijuit kan praten over het proces-Wilders. Schalken vindt namelijk dat hij 'schandalig' is behandeld tijdens de strafzaak tegen PVV-leider Geert Wilders. “Ik heb tijdens het proces-Wilders zoveel haat en hoon over mij heen gekregen dat ik mij beschaamd voel om nog met overtuiging het rechtersvak te kunnen uitoefenen”, aldus Schalken. Schalken liet de journalisten van de NRC weten nu eindelijk 'zijn kant van het verhaal' te vertellen. "Zonder huilie-huilie te doen", voegde hij eraan toe. Die belofte maakte hij uiteindelijk niet waar; het interview is vooral een lange klaagzang over al het leed dat Schalken zou zijn aangedaan. In zijn beleving is Schalken tweeëneenhalf jaar "door de modder getrokken". "Er is de indruk gewekt dat ik een seriekinderverkrachter ben of een aanslag op de koningin beraamde. Zo hard werd ik aangevallen", aldus Tom Schalken die beslist geen huilie-huilie wil doen.

Waar zit de pijn van Schalken? De Wikipedia-pagina van Tom Schalken vertelt het hele verhaal. Zijn lemma is aangemaakt op 25 oktober, drie dagen nadat advocaat Bram Moszkowicz met succes de Amsterdamse rechtbank wraakte nadat deze weigerde om de getuige-deskundige Hans Jansen te horen over een etentje met Schalken. Voor het proces-Wilders was Tom Schalken een voor het grote publieke anonieme jurist, gepromoveerd aan de Vrije Universiteit, bijna twintig jaar hoogleraar strafrecht bij de VU en dertig jaar lang raadsheer. Een CV waar velen voor zouden tekenen. Na het proces zal hij echter vooral worden herinnerd, juist door het grote publiek, als het brein achter de beschikking die opdracht gaf om Geert Wilders, een politicus, te vervolgen en meer nog als de klungel die met een getuige-deskundie om tafel ging, daarmee op zijn minst de schijn opwekkend dat hij Hans Jansen probeerde te overtuigen van zijn eigen oordeel dat Wilders strafbaar heeft gehandeld met zijn uitspraken over de islam.

Natuurlijk doet dat pijn. "Alsof ik getuige was bij de begrafenis van mijn eigen geloofwaardigheid", zo omschrijft Schalken (67 jaar) zijn verhoor in de rechtbank. Daarom nam hij ontslag; zodat hij zich, voordat de dementie (volledig) toeslaat, helemaal kan richten op zijn eigen nagedachtenis als raadsheer. Schalken komt zowaar met een boek getiteld 'Het Eetcomplot', waarin hij zijn ervaring met het proces-Wilders beschrijft op basis van een dagboek dat hij in de periode bijhield. Het boek verschijnt over twee weken, maar het is vermoedelijk al te laat. Wilders is vrijgesproken; de publieke interesse is weg. Het boek is mosterd na de maaltijd het etentje; Schalken zal niet als een geniale jurist - zoals hij zichzelf ongetwijfeld ziet - de geschiedenisboeken in gaan, maar als de prutsende rechter die een getuige-deskundige probeerde te beïnvloeden. Arme man.