Man en vrouw gelijk in de rechtszaal?

Wilders is verontwaardigd over de toepassing van islamitisch recht in onze eigen rechtbanken. Bij dit 'achterlijk islamitisch recht' wordt de vrouw benadeeld, aldus Geert. Precies het omgekeerde van wat in Nederland gebruikelijk is. Hier kan immers altijd de vrouw op sympathie en bevoorrechting rekenen.

'Sharia al in Nederland', kopt de Telegraaf vandaag. En dit is heus waar, want eigen onderzoek van de PVV heeft aangetoond dat 'in Hollandse rechtbanken bij zaken als echtscheiding, erkenning van kinderen of verdeling van erfenissen, steeds vaker regels uit moslimlanden worden toegepast'. Na al dat intensieve speurwerk treedt de PVV naar buiten met wel drie voorbeelden: één uit 2007 en twee uit 2009.

Natuurlijk heeft Wilders een punt. Traditioneel islamitisch recht benadeelt de vrouw. Daar moeten we vooral onze deuren niet voor open zetten. In ons rechtssysteem hebben mannen en vrouwen een gelijke juridische status en daar mogen we trots op zijn. Daarom moeten we vooral in eigen land het Nederlands recht toepassen en geen knieval maken voor inferieure rechtssystemen.

Maar ook in dit geval houdt de islam ons een mooie spiegel voor. Want het klinkt heel leuk, die juridische 'gelijkheid tussen man en vrouw', maar hoe gelijk zijn man en vrouw in de rechtzaal eigenlijk?

Juist in de gevallen die Geert noemt, echtscheiding enzovoort, maar ook in het geval van (geclaimd) misbruik of mishandeling, is de vrouw in het voordeel. Scheiding? De man zal boeten, want hij is vast vreemdgegaan of heeft zijn vrouw anderszins tekort gedaan. Kinderen? De man mag blij zijn als hij ze om het weekend mag zien. Seksualiteit? De vrouw is a priori voortdurend gedwongen en de man heeft haar misbruikt. Nederlandse rechtbanken denken de man en zijn omgeving te moeten beschermen tegen hem. Het staat onomstotelijk vast dat hij de dader is en zij het slachtoffer, ongeacht de situatie.

Rechtssystemen die de vrouw discrimineren moeten geen voet aan de grond krijgen in Nederland. Maar laten we ons er wel van bewust zijn, dat we zelf naar de andere kant zijn doorgeslagen.