PvdA-plan van straatcoaches faalt genadeloos

Een typische PvdA-gedachte: als je maar genoeg geld tegen een probleem aan gooit dan lost het zich vanzelf op. Nou, niet dus.

Dat blijkt wel uit een onderzoekje van De Telegraaf. De krant interviewde meerdere (ex-)straatcoaches en jongeren. Uit de gesprekken blijkt dat straatcoaches meldingen van wangedrag volledig uit hun duim zuigen, zodat ze hun quotum van acht meldingen per dag kunnen halen. Dat (ongeschreven) quotum is ingesteld zodat de beveiligingsorganisaties de miljoenen euro's die zij aan subsidie ontvangen kunnen rechtvaardigen.

Straatcoaches zijn niet-opgeleide beveiligers die op straat ingezet worden ter bestrijding van overlast van probleemjongeren. Daar ontvangen ze 1.800 euro per maand voor. Niet slecht, zeker aangezien veel van hen zelf een verleden als probleemjongere hebben. Desondanks vullen de straatcoaches hun dagen met "rondhangen, broodjes döner eten en poolen". Sommigen blowen zelfs onder werktijd, dealen coke of verkopen gestolen spullen. En dan gaat het dus over de straatcoaches, niet over de probleemjongeren.

Het halfbakken idee van straatcoaches is, hoe kan het ook anders, afkomstig uit de koker van de PvdA. Met name Ella Vogelaar was een groot voorstander, maar ook na Vogelaars vertrek uit de politiek blijft de PvdA haar uiterste best doen om het belastinggeld- verkwistende plan in heel het land door te voeren. Criminaliteit los je namelijk, in de PvdA-ideologie, niet op met zwaardere straffen, maar met zwaardere subsidies.

Dat geldt uiteraard niet alleen voor criminaliteit. Taalachterstand? Subsidie! Nog niet geïntegreerd? Subsidie! Moeite met werk vinden? Subsidie! Belastinggeld moet stromen, eigen verantwoordelijkheid is een rechtse mythe. Tel daarbij op dat veel van die subsidies verleend worden door PvdA-bestuurders aan PvdA-vrienden en je hebt een mix van belastinggeldverkwisting, belangenverstrengeling, betutteling, corruptie en vriendjespolitiek. In die omgeving voelen PvdA'ers zich veilig en vertrouwd genoeg om te paren.