Het goedpraten van pedofilie was één van de meest walgelijke erfenissen van de jaren zestig. Prominente linkse politici als oud-PvdA-senator
Edward Brongersma en oud-GroenLinks-voorzitter
Herman Meijer waren pleitbezorgers voor de acceptatie van pedofilie; kinderen zouden immers ook hun seksualiteit moeten kunnen ontplooien (!).
Gelukkig is er tegenwoordig geen weldenkend mens meer dat pedofilie als zomaar een seksuele voorkeur ziet. Het grote gevaar dat pedofilie met zich meebrengt, wordt alom erkend. Niemand haalt het meer in zijn hoofd dat te relativeren; of...:
Uiteraard zal pedoseksualiteit waarbij het kind als object wordt behandeld binnen het kader van volwassen seksualiteit, schadelijk kunnen (sic!) zijn. Nu wordt deze schade soms overdreven en gedramatiseerd. Een kind wordt automatisch als slachtoffer beschouwd en behandeld, wat leidt tot een self-fulfilling prophecy. Het kind zal het slachtoffer worden dat het geacht wordt te zijn.
Onlangs zijn we in de Amsterdamse zedenzaak geconfronteerd met verdachte Robert M. Duidelijk is dat deze man zijn boekje te buiten is gegaan. Zorgvuldig onderzoek is vereist. Maar de reacties van autoriteiten zijn soms wel buitenproportioneel (sic!). Het woord monster wordt gehanteerd.
Was getekend Hans Visser, een compleet wereldvreemde emeritus predikant-PKN te Rotterdam en verbonden aan Stichting Ondersteuning Stemlozen, die bezoek van vrijwilligers aan pedofielen ondersteunt in de
Trouw.
Nu kan ik hier een paar alinea's vol gaan tikken over hoe bizar, onjuist, eng en ga zo maar door dit allemaal wel niet is, maar dat laat ik voor deze keer eens aan u over. Als u dus van de schrik bekomen bent en iets gekalmeerd dan staan de comments hieronder voor u open; gaat uw gang...