Marcel Crok: een koele blik op een verhit debat
Vandaag wordt het nieuwe boek van de wetenschapsjournalist Marcel Crok in Nieuwspoort aangeboden aan Diederik Samsom, Tweede Kamerlid voor de PvdA en bekend als fervent voorvechter van een pro-actief klimaatbeleid (hoe lang nog?). De titel van het boek van Marcel Crok is: 'De staat van het klimaat. Een koele blik op een verhit debat'.
Edwin Timmer was er in De Telegraaf al vroeg bij en rapporteerde:
Het is allemaal nog veel erger dan we dachten. In een vandaag te verschijnen boek schetst wetenschapsjournalist Marcel Crok hoe vriendjespolitiek, drammerij en misleiding het internationale klimaatonderzoek verzieken.
Als het beschadigde VN-klimaatpanel IPCC al hoopt dat het na de recente storm van kritiek eindelijk haar wonden mag likken, dan maakt Crok vandaag een einde aan die illusie.
Marcel Crok heeft een gigantische berg veelal 'peer-reviewed' literatuur doorgeworsteld en tientallen gesprekken gevoerd met zowel protagonisten als antagonisten van de menselijke broeikashypothese. Alleen al de noten beslaan 35 bladzijden! Het moet dus een Sisyphus-arbeid zijn geweest. Toch merk je dat helemaal niet aan de uitkomst. De auteur toont aan dat hij de stof tot in de details beheerst.
In de woorden van Salomon Kroonenberg, hoogleraar geologie TU Delft en schrijver van het voorwoord, was het resultaat:
een pageturner die je onthutst achterlaat.
Marcel Crok is zeer gedegen en kritisch te werk gegaan. Dat is opmerkelijk omdat hij zich zelf qua politiek profiel tot GroenLinks rekent - een stroming die nu niet bepaald bekend staat om haar onbevangen houding ten aanzien van alles wat met klimaat heeft te maken.
In het eerste hoofdstuk schenkt Crok onder meer aandacht aan het Climategate-schandaal (inclusief allerlei schokkende details die de Nederlandse krantenlezer onbekend zijn), de alarmistische klimaatboodschap van Al Gore en het IPCC. Het zijn thema's die ook in de reguliere media aan de orde zijn geweest, maar daarin meestal op een wat vergoelijkende wijze werden behandeld. Zo niet Marcel Crok. Vervolgens gaat hij in op de meer technische aspecten van de problematiek, namelijk de (nog steeds onopgeloste) onzekerheden rond de temperatuurdata en de vraag of de huidige opwarming uniek is. Bij dit laatste bouwt hij voort op eerdere publicaties in Natuur Wetenschap & Techniek over de 'hockey stick' (de gediscrediteerde temperatuurreconstructie over de afgelopen 1000 jaar van Michael Mann et al), waarvoor Crok destijds de Glazen Griffioen heeft ontvangen - een prijs voor jonge wetenschapsjournalisten.
In volgende hoofdstukken legt hij op minutieuze wijze uit waar de leden van het 'hockeyteam' in Climategate in de fout zijn gegaan en wat hun critici allemaal voor de kiezen hebben gekregen door de machinaties van het 'hockeyteam' achter de schermen.
Vervolgens gaat hij uitvoerig in op de alternatieven voor de menselijke broeikashypothese. Daarna komen de fouten die in de IPCC-rapporten zijn gemaakt en andere klimaatsprookjes aan de beurt, waaronder Himalayagate, vermeende schade door extreme weersfenomenen, afname van gletsjers, bedreigingen van het Amazone-woud, malaria, biodiversiteit en nog veel meer. Alles wordt uitvoerig getoetst aan de meest recente 'peer-reviewed' literatuur.
Tegen het het eind behandelt hij de vraag of het IPCC nog te vertrouwen is en of het panel nog kan worden gered. Tot slot vraagt hij zich af of het klimaat'probleem' is op te lossen.
Marcel Crok concludeert dat het IPCC heeft gefaald. De gevolgen van de opwarming zijn aangedikt, de opwarming zelf is overschat, de beweerde uniciteit van de huidige opwarming is niet aan te tonen, en wat betreft de oorzaken worden alternatieve verklaringen genegeerd.
Wanneer zij worden geconfronteerd fouten en overdrijvingen van het IPCC trekken de broeikasgelovigen zich steevast terug op een laatste verdedigingslinie: de hoofdconclusies van het IPCC-rapport staan nog recht overeind: CO2-uitstoot stuurt de aardse opwarming en de mens is schuldig. Crok prikt ook die laatste ballon door.
Al met al is 'De staat van het klimaat' een helder, overzichtelijk en wetenschappelijk verantwoord verhaal, dat zeer toegankelijk is voor een breed publiek, mede omdat het loopt als een trein (zonder herfstbladeren op de rails). Het is verplichte lectuur voor een ieder die iets met klimaat of klimaatbeleid heeft te maken en een absolute aanrader voor mensen buiten die kring, die belangstelling hebben voor het thema. Het is m.i. met stip de beste Nederlandstalige verhandeling op dit terrein.
De prijs hoeft m.i. geen probleem te zijn. Immers, de rekening kan in deze tijd van het jaar bij Sinterklaas en/of de Kerstman worden ingediend.
Zie verder hier.
