Klimaatscepsis rukt op in Europa
Ik heb reeds verschillende keren eerder aandacht geschonken aan de activiteiten van het Amerikaanse Heartland Instituut. Dit instituut is uitgegroeid tot een soort Mekka voor klimaatsceptici. Niet alleen de kwaliteit van de voordrachten is hoog, ook de logistiek is perfect, getuige bijvoorbeeld de videoregistraties van alle voordrachten.
Maar ook in Europa begint de klimaatscepsis zo langzamerhand vaste voet te krijgen. Onlangs was er een 'climate fools' day' conferentie in het Verenigd Koninkrijk in een van de zalen van het Britse Parlement. Hierin werd enigszins de draak gestoken met de duurste beslissing die het Lagerhuis ooit heeft genomen. Deze beoogde de menselijke CO2-uitstoot drastischer terug te dringen dan in welk ander land dan ook en de duurzame energie met gigantische subsidies te bevorderen.
The 2008 Climate Change Act commits Britain to cutting its CO2 emissions by 80 percent by 2050 at a cost of £18.3 billion every year for the next four decades (according to the Department for Energy and Climate Change website).
In de ban van de klimaathysterie beseften de parlementariërs niet dat dit de vernietiging van de Britse economie tot gevolg zou hebben als de beleidsplannen tenminste zouden worden uitgevoerd, hetgeen natuurlijk niet waarschijnlijk is. Op zijn website schonk James Delingpole er aandacht aan. Hij kreeg er bijna 4000 (!) reacties op. Het minste dat men daarvan kan zeggen is dat de problematiek wel leeft aan de overkant van de plas. Op deze website is nog wat meer achtergrondinformatie te vinden.
Deze conferentie was min of meer een Brits onderonsje. Maar de Duitsers pakken het nu wat gründlicher aan met een conferentie van internationale allure in Berlijn, waar een keur van wereldwijd bekende klimaatsceptici acte de présence zal geven. Onder de 'grote namen' kunnen worden genoemd: Fred Singer (VS), Robert Carter (Australië), Vincent Courtillot (Frankrijk), Ian Plimer (Australië), Emmanuel Martin (Frankrijk) Nir Shaviv (Israël), Henrik Svensmark (Denemarken), Jan Veizer (Canada), Michael Limburg (Duitsland) en Klaus Puls (Duitsland).
Aan de aankondiging ontleen ik het volgende:
am 3. und 4. Dezember 2010 findet die 3. Internationale Energie- und Klimakonferenz statt. Zeitgleich mit dem UN-Klimagipfel in Cancún und ein Jahr nach dem Climate-Gate-Skandal präsentieren internationale Wissenschaftler von Rang neue Erkenntnisse aus den Bereichen Klima und Energie. Diese stehen häufig konträr zu den Verlautbarungen des IPCC. Das Themenspektrum erstreckt sich von den naturwissenschaftlichen Aspekten des Klimawandels bis zu den politisch-sozialen Folgen der jüngsten Entscheidungen der Koalition.
Aus gegebenem Anlass liegt ein besonderes Augenmerk auf den energiepolitischen Auswirkungen der aktuellen Klimapolitik. Dabei bieten wir Ihnen die Gelegenheit, mit führenden Experten zu diskutieren und die eigene Sicht der Dinge einzubringen. Wir laden sie herzlich ein, mit uns zwei abwechslungs- und themenreiche Tage in Berlin zu verbringen.
De conferentie wordt georganiserd door EIKE (Europäisches Institut für Klima und Energie) een vrij jonge organisatie die nochtans, ondanks forse tegenwind, behoorlijk wat invloed heeft weten te verwerven in Duitsland. Michael Limburg, vice-president van het instituut, vertelde mij onlangs dat vertegenwoordigers van EIKE waren uitgenodigd voor een gedachtewisseling bij het PIK (Potsdam-Institut für Klimafolgenforschung) in Duitsland de oerbron van alle apocalyptische klimaatverhalen die onze Oosterburen met grote regelmaat over zich heen krijgen en de belangrijkste instantie die de Duitse regering adviseert over het klimaatbeleid. In de Duitse context is de ontmoeting van beide instellingen dan ook van quasi-historische betekenis.
Nadere bijzonderheden over de klimaatconferentie in Berlijn zijn hier te vinden.
