Trompetgeschal en defaitistische commentaren; als het Westen iets kan, is het zichzelf ten grave dragen. Daarvan kregen wij weer een mooi staaltje te zien toen de media deze week berichtten dat China de tweede economie ter wereld wordt. De enigen die relativeerden waren de Chinezen zelf. Niet onterecht, want het zou best eens kunnen dat het land sneller is gegroeid dan het aankon.
China zou nu alleen nog de Verenigde Staten voor zich moeten dulden als grootste economie. Dit is misleidend, want de EU is de grootste economie ter wereld. Kennelijk beperken de criteria zich tot natiestaten. Daarnaast is de verwachting dat China dit jaar groter is dan Japan, gezien de slechte Japanse cijfers in het tweede kwartaal. Afgezien van deze puntjes, suggereert de berichtgeving dat het aftellen is begonnen: nog even en China is groter dan de VS. Chinese suprematie in de wereld is binnen dertig twintig tien jaar realiteit. Dat moet ik nog zien.
Het Chinese BNP per inwoner staat op gelijk niveau met dat van het Midden-Amerikaanse El Salvador. Niet echt de economische kracht die je associeert met een economische supermacht. Hier ligt een deel van het Chinese probleem ook. Het is sociaal-economisch in toenemende mate onrustig aan het worden in het Rijk van het Midden. Arbeiders willen meer verdienen en dat ook in veiliger en schoner omstandigheden doen. Bovendien zorgt de inkomensongelijkheid (stuitend voor communistische begrippen) ook voor onlusten. De lonen zullen stijgen. Daarnaast zal een veiliger leef- en werkmilieu de productiekosten opstuwen. China gaat duurder worden en dientengevolge zal de economische groei afnemen vanwege een afname van de export. Een Chinees is nu eenmaal geen betere handelspartner dan een Vietnamees die minder vraagt voor hetzelfde product.
De fabelachtige groei die China heeft doorgemaakt, is voor een groot deel te danken aan de omvang van het arsenaal arbeidskrachten. Het land heeft een beroepsbevolking van ongeveer 800 miljoen mensen. Echter, de groei van de (beroeps)bevolking vlakt steeds verder af. De Eenkindspolitiek zal zelfs tot gevolg hebben dat de vergrijzing niet opgevangen kan worden en de grootte van de beroepsbevolking af zal nemen. En dat terwijl China al die 800 miljoen arbeiders nodig heeft, vanwege de enorm inefficiënte productie. Het is dus maar de vraag of het land rijk zal worden, voordat de vergrijzing toeslaat.
Het valt nog te bezien of China 's werelds grootste economie wordt.